De harten hoog, de hoofden op
Hef lyceïst uw vaan
Fier willen wij steeds naast elkaar
Den rechten weg begaan
Zo luidt het eerste van drie coupletten van het Lyceumlied. Leerlingen (en soms leerkrachten) zongen in mijn Boni-tijd dit eerste couplet bij speciale gelegenheden, geregeld uit volle borst. Onze harten waren bepaald niet hoog en de weg niet recht tijdens een gebeurtenis in de jaren ’60 van de vorige eeuw. Terwijl wij in het practicumlokaal op de eerste (of tweede?) verdieping van het gebouw aan de Fockema Andreaelaan vrolijk dan wel plichtsgetrouw onze scheikundeproefjes deden, klonk er opeens ‘Hé, daar komt Goofy aanlopen’. Goofy was de bijnaam van een van onze leraren. De goede man was al een tijdje uit de running vanwege een burnout. Dat heette toen nog gewoon overspannenheid, wat hij ongetwijfeld aan ons, zijn leerlingen, te danken had. Hij wilde weer eens een kijkje nemen op school en met onder anderen zijn leidinggevende, conrector Geelen, zijn psychische vorderingen doornemen. Maar voordat hij de hoofdingang bereikte, vlogen wij met z’n allen naar de straatkant van het lokaal, openden de ramen en verwelkomden hem luidkeels vocaal, op de wijs van ‘Oom Piet is terug uit Amerika’ (een hit uit 1957 van De Robbedoezen) met de tekst: ‘Oom Goof is weer terug uit het gekkenhuis’. We hebben de man dat schooljaar niet meer teruggezien. Dat vonden wij toen humor (en om te lachen). De kreet ‘Dit is een goed stel hoor’ van tv-voetbalcommentator Theo Reitsma, waarmee hij in 1988 de prestaties van het Nederlands elftal typeerde, was zeker niet op ons van toepassing.
Gerard Veerkamp, eindexamen 1966
