Veel eindexamenleerlingen zullen zich de stemmige kerstlunches herinneren. Na een week met toetsen die meetellen voor het schoolexamen was het mooi om de kantine vol te zien met jonge mensen die de spanning uit hun lijf moesten praten. Ook voor de docenten en het niet onderwijzend personeel vormde die lunch een mooie afsluiting van een trimester en goede voorbereiding op Kerstmis. Het programma bestond uit twee delen. Een stemmig gedeelte met toespraak van de rector, het voorlezen van het kerstevangelie, muziek, gedichten. Daarna konden we aan de lunch beginnen. Al die tijd van het serieuze lagen de mandarijn en de krentenbol ons aan te kijken. Een Tantaluskwelling voor hongerige magen. Bij Kerstmis, het feest van het licht, horen kaarsen. Op de gehuurde schragen afgedekt met mooi wit damastpapier als tafels stonden vele waxinelichtjes. Ook op de piano op het podium. Docente geschiedenis mevrouw Betty Karreman zat met haar rug wel erg dichtbij de piano. Zij zat daar in afwachting van het moment om het kerstevangelie voor te lezen. Door de zaal ging al een lichte huivering: als dat maar goed gaat! En ja hoor, er gebeurde wat iedereen voorzag. Opeens kwam de vlam in aanraking met het mooi gekapte haar van Betty. Gelukkig waren veel handen voorbereid op dit moment en is zij er goed vanaf gekomen. Stoïcijns, alsof er niets aan de hand was, kregen wij toch de Blijde Boodschap mee.
Ton Drubbel, conrector en docent klassieke talen (1971 – 2016)
