Ben Vos, niet alleen voor het Frans

Ik denk vaak met dankbaarheid terug naar mijn Boni-jaren, vooral ook aan de leraren. In het bijzonder aan de heer Ben Vos, mijn leraar Frans gedurende de laatste drie jaren op de HBS. Afgezien van het Frans, bracht hij een aantal leerlingen ook de beginselen bij van Italiaans! Vandaar ook mijn eerste reis naar Zuid-Europa. Naar Italië, en daarna naar Spanje, waar ik al 53 jaar woon.

Ben Vos heeft altijd veel contact met oud-leerlingen onderhouden. Ik schreef hem en stuurde boeken over Spanje en Portugal. Hij bezorgde mij afleveringen van het schoolblad STEMMEN, via mijn ouders.

In 1991 begeleidde hij me bij de begrafenissen van mijn ouders. Bij die gelegenheid namen  we afscheid van elkaar. Ben Vos leed aan een ernstige ziekte, waaraan hij kort daarna overleed.

Ook aan andere leraren bewaar ik dierbare herinneringen, zoals aan de heer Van Lanschot (natuurkunde), die op de kunstzinnige Boni-academie-avonden violonchello speelde. En aan Jules Jongenelen (tekenen, schaakwedstrijden, later baas van het museum Van Speeldoos tot Pierement), etc etc. De melodie van het Lyceumlied (De harten hoog, de hoofden op…) is mij nog steeds bekend.
Ik onderhoud nog steeds contact met Henk de Greef, met wie ik zes jaar lang de schoolbank deelde!


Marinus Galesloot, eindexamen 1959 HBS-B.

Ben Vos, ook kenner van het Italiaans.