In de jaren rond de eeuwwisseling bestond het Triumviraat (driemanschap) eigenlijk niet meer: Christel Lekkerkerker was toegetreden tot het driemanschap. En op aanwijzing van Wim van Zenderen, de alom bewonderde maar onder collega’s ook gevreesde docent klassieke talen werd de naam gewijzigd in Trimembrorium. (Ik heb helaas geen klassieke achtergrond en de betekenis hiervan is mij ontschoten.)
Het Trimembrorium gaf leiding aan een groep leerlingen die bekend stond als ‘de BONI BARPLOEG’. Leerlingen die buitengewoon veel energie staken in een goed verloop van allerlei activiteiten waar horeca bij gewenst was. Sommigen zoals Bart Bos zijn benoemd tot Boni-barploeger voor het leven, met bijbehorend sommeliermes met inscriptie. Hij had het tappen van een biertje welhaast verhoogd tot een ware kunstvorm.
(Te zien op: https://tinyurl.com/35wwnsec )
De voorbereidingen van een schoolfeest zag er als volgt uit:
’s Middags het uitruimen van de kantine. Gangen naar de lokalen afsluiten. Lokalen inrichten als garderobe, kantinebar inrichten, fusten bier aansluiten, zaal versieren.
Om 20.30 uur startte het feest, dus er was tussendoor nog voldoende tijd om samen te eten. Babi pangang, nasi, dat soort dingen. Maar ook werd er wel zelf eens gekookt.
Het feest voelde soms wel als een verstoring van al deze barploegactiviteiten, maar vanaf middernacht konden we weer verder met onze werkzaamheden. Die bestonden uit: samen met de conciërges de leerlingen naar buiten vegen, kantine schoonmaken (op de een of andere manier was het de regel om je plastic bekers op de grond te gooien en stuk te trappen (zeg maar zoals Grieken dat doen met hun servies na de maaltijd), kantine inruimen, dweilen en de eeuwige toiletten schoonmaken.
Om twee uur ’s nachts was alles zo’n beetje klaar en kon het volgende feest beginnen (echt waar!). Soms gingen we bij Ozebi aan de Biltstraat ‘laserquesten’. Maar vaak gingen we met z’n allen shoarma eten. Soms in de stad, soms op school.
Verstoppertje
Het was een van de eerste avonden dat collega Christel als nieuw Trimembrorium-lid zo’n avond meemaakte. De vrijdag vóór de voorjaarsvakantie. Veel leerlingen zouden de volgende dag op skivakantie gaan dus we besloten shoarma op school te eten. Terwijl we in een net opgeruimde kantine aan de shoarma zaten zei Christel: ,,ik vind zo’n lege school ‘s-nachts altijd wel een beetje ‘unheimisch’.’’
,,Oh”, zeiden wij tegen Christel, “laten we dan verstoppertje gaan spelen, en.. jij bent ‘m!”
Iedereen rende alle kanten op en alle lichten in school gingen uit.
Albert Linnebank en ik verstopten ons in de kelder, het voormalige videolokaal (later het domein van moderator Ton Jansen). Het gebouw vulde zich met rennende en gillende barploegers (en Christel?).
Maar na een tijdje keuvelen, de tijd vergetend, realiseerden we ons dat het gebouw nogal stil was geworden. ‘Zou iedereen al naar huis zijn en zitten wij hier nog?’ vroegen we ons af. Inderdaad bleek het gebouw nagenoeg leeg. Iedereen was mee met Jeroen Tietema die in het aardedonker de lockers in de kelder geraakt had en daarmee zijn neus had gebroken.
Honderd meter verder op de EHBO-afdeling van het Diakonessen Ziekenhuis zagen we de anderen weer terug.
En de neus? Geen haast zei de chirurg. Ga maar lekker op skivakantie en als je terugkomt kom je maar even langs. Dan breken jullie hem wel weer? vroeg ik de chirurg. ‘Daar komt het zo’n beetje op neer’ bevestigde hij.
Gijsbert Ruitenbeek, lid Triumviraat 1991-2000 en van 1992 tot heden secretaris van de R.K.P.B.S, een geheim Boni-genootschap.
Foto rechts: Analoog aan de afkorting van de BONI BARPLOEG werden heel wat namen bedacht die voor de letters BBB stonden, zoals Paul Budel met gepaste trots toont.
