Vorige week werd het lustrumlogo onthuld en de leerlingen uit 3-havo kregen bij het vak Nederlands de opdracht een gedicht te schrijven met als thema “Het Boni over 100 jaar”. Hier alvast een kleine selectie van deze gedichten.
Gaat dit niet te snel?
Gaat de tijd niet veel te vlug?
Praten met de toekomst kan ik wel
Maar praat de toekomst ook terug?
Want als het Boni over honderd jaar is versleten.
En niemand het nog kent.
Zou het Boni dan worden vergeten?
En is dat dan permanent?
Want als de dijken doorbreken.
En het Boni onder water staat.
Als de leerlingen ontbreken.
Kun je dan zeggen dat het Boni nog bestaat?
Na kapotte dijken moet Nederland verhuizen
Waarschijnlijk naar een ander land
Hopelijk een land zonder dijken of sluizen.
Want heel lang houden die geen stand.
En was het Boni dan hier gebleven?
Onder water en vol verdriet?
Of gaan we naar een nieuwe streven?
Maar dat is dan toch het Boni niet?
Zou het Boni ooit gaan vervelen?
En heeft het dan een andere naam?
Ach ja wat kan het mij ook schelen?
Het gaat erom dat het Boni nog zou bestaan.
Het Boni over 100 jaar is een ander Boni dan dit.
Niet een paar, maar iedere leerling die op de iPad zit.
Bijna niks wordt meer met boeken gedaan, alles online.
Misschien komt er wel een nieuw vak, misschien game design?
De leraren worden door robots geassisteerd.
Die robots zijn wel heel duur…daar heeft de school flink in geïnvesteerd.
Over 100 jaar, ziet alles er anders uit.
Het gebouw, de lokalen zijn opgeknapt en de bel is minder luid.
De muren, waar op was geschreven en getekend, zijn weer wit als sneeuw.
Maak ze niet weer vies, anders krijg je een boze leraar, met geschreeuw.
Over 100 jaar beginnen de lessen later dan half negen.
Het eerste uur is om half tien, daar heeft niemand bezwaar tegen.
Dan kan je wat langer in je bed blijven liggen, dat is toch fijn?
Dan hoeven de mensen die met het OV gaan ook niet zo vroeg te zijn voor de trein.
De conciërges hoeven de kantine niet meer schoon te maken, dat doet de robot al.
Die veegt de hele kantine zo schoon als een kristal.
Hopelijk bestaat het Boni nog over 100 jaar.
Maar wel met een paar verbeteringen hier en daar.
Het Bonifatius over 100 jaar
De tafels, staan die straks nog klaar?
Hoe zitten we over 100 jaar?
Of wordt er misschien niet meer aan gezeten,
Worden ze nog gebruikt om aan te eten.
Is het straks een klein Digibord,
Waar alle informatie opgeslagen wordt?
Worden alle leerlingen straks herkend,
Zodra je gaat zitten weet de tafel al wie je bent.
Geen tassen, geen boeken, geen pen of papier,
Geen laptop of rekenmachine want alles is hier.
Over 100 jaar wie zal het zeggen,
Voorlopig kun je er nog van alles op leggen.
Minder boeken om de rug te bezeren
Want er zijn minder boeken van papier
Waarschijnelijk moeten we wel meer leren
Al dat leren lijkt me geen plezier
De nieuwste technologie is dan antiek.
Alle rugzakkenworden dan heel klein
Een pen hebben is dan zeer uniek
En het internet zal geweldig zijn
