Strikt genomen ben ik geen echte Bonifatiaan. Ik heb geen eindexamen gedaan. Maar toch heeft Boni een belangrijk stempel op mijn verdere leven gedrukt.
Mijn laatste jaar was 4 HBS.B van 1953 tot 1954. Op de Kromme Nieuwegracht, eerste verdieping naast de trap aan de zijde van de fietsenstalling. Met overgang naar 5 HBS heb ik de overstap gemaakt naar de toen nog MTS, nu de HBO-techniek geheten. Dit op advies van mijn wiskundeleraar Kardinaal. Ik heb nog steeds geen spijt van die beslissing. Maar die 4 HBS-klas is voor mij nog steeds een belangrijke ervaring.
Enkele docenten herinner ik me heel goed.
Onze leraar Frans, de heer Tans was een uitstekende leraar, tevens prominent lid van de Partij van de Arbeid. Dat was kort na het zogenoemde ‘bisschoppelijk mandement’, toen uitgevaardigd door kardinaal Alfrink. Daarbij gaf de katholieke kerk aan dat lidmaatschap van de PvdA ontoelaatbaar werd geacht voor katholieke instanties. Mijnheer Tans was altijd erg laat en toen hij op een ochtend op de fiets op het laatste moment de achteringang kwam binnenrijden zongen wij vanuit het raam de Internationale. In de deur van de klas stond conrector Bremer die zei: “Heren, heren, dit kan echt niet hoor!” Later bleek dat dit het laatste jaar was van een uitstekende leraar Frans aan het Boni.
Een tweede leraar was drs. Wigman, bekend o.a. van zijn historische schema’s en zijn vlinderstrikje. Eén van de leerlingen, ik meen Ad Bogaard, droeg op een dag ook zo’n strikje. Wigman, wiens bijnaam ’De Big’ was, riep Ad bij zich, zette diens strikje recht en zei: “Als je een strikje wil dragen moet je het wel goed doen.”
De derde leraar was dra. juffrouw De Jong (de vrouwelijke vervoeging van drs. stond ook in de lerarenlijst). Haar bijnaam was ‘Mina’.en Als zij in de les riep: “Und jezt möchte Ich die Lexikon hören und zwar von…”: dan gingen de bibbers door de klas. Toen de repetities waren rondgedeeld met de uitslag riep Theo van Pinxteren uit: “Jezus Mina, ik heb een voldoende.‘’ Mej. De Jong reageerde met: “Maar Theo toch!” Het zijn voor mij herinneringen met een uitroepteken.
Ab Kragten, Bonifatiaan in 1953 en 1954.
