Wij kwamen in 1970 naar het Bonifatiuscollege met tien jongens van de Nicolaasschool uit Jutphaas. Tien Jutphanezen, dat was wel wat veel. Daarom werden we verdeeld in twee groepen van vijf. We belandden in klas 1A en klas 1C in het ‘oude gebouw’ aan de Kromme Nieuwegracht.
Wij kenden de stad Utrecht helemaal niet en gingen vooraf de route naar school verkennen op onze splinternieuwe fietsen. Het eerste jaar was een belevenis op zich. In mijn herinnering werden we heel prettig ontvangen door het docentenkorps. Leuk was dat aardrijkskundeleraar Schoenmakers ons op zaterdag een kwartiertje eerder naar huis liet gaan in verband met onze voetbalactiviteiten. Hij was gehuwd met juffrouw Scherrenberg, onze juf uit klas 1!
Wij waren bang van conrector Erich en toonden ontzag voor hem. Conciërge Van Doorn was een welkome baken van gastvrijheid en troost. Hij had respect voor de jongens buiten Utrecht, is mij bijgebleven.
De overgang naar het gebouw aan de Fockema Andreaelaan was wel prettig: dichterbij en lekker ruim. Nadeel was wel dat je niet meer de stad in kon gaan. Ik herinner me nog de grote protestmars tegen de Mammoetwet. We hadden geen idee waar het over ging. We werden toen zeer snel de school in geleid door… jawel meneer Schoenmakers.
De eerste splitsing in alfa en bèta was voor ons eigenlijk heel logisch. Sommige leerlingen vroegen aan de heer Vonken advies. Hij zei: ‘Voor jullie geen A of B maar C&A!’ Dat kun je tegenwoordig niet meer voorstellen.
Ook bijzonder was meneer Erens, onze tekendocent. Hij zei altijd: ‘Goh wat een rustige groep, je kunt wel zien dat jullie atheneumleerlingen zijn’. En wat te denken van onze docenten Engels: jufrouw Vinkesteijn en Boerlage, heel apart. Ook bijzonder: proefjes doen met vuurwerk aan het einde van elk semester bij scheikundeleraar Karthaus.
Mijn favoriete docent was Bart Hagenaars, die wiskunde gaf. Hij sloot elk semester af met een les klaverjassen. De docenten waren ons allemaal even lief eigenlijk. Kwam dat door hen of toch ook door onze opvoeding? Wie zal het zeggen! Grappig is wel dat in 2005 bij de reünie van de klas 3 atheneum 3 uit het schooljaar 1972/1973 die sfeer weer aanwezig was.
Het Boni is ons dierbaar en achteraf gezien ook erg plezierig geweest. De rooms-katholieke tint is er wel een beetje van afgegaan, maar dat is de tijdgeest. Boni, het ga je goed!
Stef van der Steen, atheneum B 1970-1976.
