In 1967 kwam ik op het Boni. Mijn ouders hadden mij laten testen en als zovelen in die tijd kwam ik van een dorpsschool (Jutphaas, nu wijk van Nieuwegein) en had toch wel enige achterstand vergeleken bij mijn stadse klasgenoten. Of het allemaal succesvol zou verlopen, was op basis van die test nog maar de vraag. HBS of gymnasium? Eerst maar eens de brugklas overleven.
Na wat woelige puberjaren drong met besef tot mij door om er ‘een tandje bij te zetten’. In 1973 behaalde ik mijn eindexamen gymnasium B, waarmee ik door de invoering van de Mammoetwet nog net tot een van de laatste lichting geslaagde gymnasiasten behoorde. Ik ging in Utrecht studeren en behaalde in 1980 mijn artsdiploma om me daarna te specialiseren tot orthopaedisch chirurg. Vanaf die tijd heb ik geen lustrum overgeslagen, al ging het door omstandigheden voor het eeuwfeest bijna mis.
Het lustrumboek heb ik ‘verslonden’ en ik koester goede herinneringen aan de school en met name het lerarenkorps uit mijn tijd. Verrassend te lezen hoelang veel docenten aan de school verbonden waren. Sommigen al vanaf de Tweede Wereldoorlog. En ook meermaals als oud-leerling.
Namen als Van Gool (die nog op mijn huwelijk is geweest), Kloosterman, Erich, Doesburg maar ook de dames De Jong (Mina) en Boerlage komen weer boven. De onvergetelijke Van Gils met zijn filtersigaretten en bijzondere uitspraken over proefwerken: ‘Vraag 1 was ook voor de zwakkeren te beantwoorden’. En zijn uitspraak ‘schaapje’, doelend op een waarschijnlijk wat meer alpha-georiënteerde klasgenoot. De onnavolgbare heer Voncken met coltrui, sigaret en slippers. Ik ben velen vergeten, maar voor allen geldt dat ze een belangrijke pijler waren voor mijn vorming. Met Ton Drubbel, leraar klassieke talen heb ik nog contact en dat na al die jaren. Hij kwam toen net uit Amsterdam. Van Jan Jimkes heb ik nog een cd. In 2002 kwam ik hem op het lustrum (Boni 80 jaar) tegen en hij had nog wat voor me in zijn bureau liggen: mijn wiskunde-examens die ik 50 jaar geleden heb gemaakt!
Dat het St. Bonifatius een echte familieschool is kan ik beamen. Mijn jongste zoon heeft zijn eindexamen vwo in 2001 gedaan en inmiddels zit zijn dochter – mijn kleindochter – in 4vwo.
Jaren heb ik gewerkt in het Diakonessenhuis ‘om de hoek’. Conciërge Carel Middelweerd belde mij wel eens om te vragen of ik tijdens mijn spreekuur even kon kijken naar de pijnlijke enkel of knie van een leerling. Natuurlijk kon dat.
Inmiddels ben ik een gepensioneerd orthopaedisch chirurg, maar vooral ben ik een oud -Bonifatiaan.
Hans van de Laar, eindexamen 1973.
