Slimme leerling (of toch niet?)

Laatst kwam ik bij het opruimen allerlei nostalgisch spul tegen, waaronder deze klassenfoto uit mijn Boni-tijd. Ik zat in klas 1E op de (nood)locatie Abstederdijk. Een gemengde klas; de jongens met  achternamen beginnend met een V tot Z. En meisjesnamen beginnend vanaf A, tot de klas vol was. Bij het zien van de foto moest ik prompt denken aan gebeurtenissen, die me altijd bij zijn gebleven.

In die eerste klas moesten wij een herbarium maken. Onze docent was een net afgestudeerde jonge mooie vrouw. Heette ze niet Braat? Een klasgenoot kwam op een dag met een groen blad in zijn hand naar haar toe en vroeg of zij wist wat voor blad dat was. Ze bestudeerde het enige tijd en zei dat ze dat niet wist. ,,Weet jij het soms wel?” vroeg ze hem. ,,Ja, ik wel. Het is een blad spinazie.” Bulderend gelach viel haar ten deel.

Ook de belevenissen in de kerstvakantie van het immer drukbezochte tafeltennistoernooi staan mij nog helder voor de geest. Dat toernooi organiseerde ik enkele keren met Marius Verpalen (samen kampioen in het herendubbel!). En wat te denken van het optreden van  de toen fameuze Dutch Swing College Band, die we voor het slotfeest hadden ingehuurd. We werden daarna overigens wel op het matje geroepen bij de moderator omdat we aan het einde van de avond tijdens het dansen het licht hadden uitgedaan…

Ik ben ook een korte tijd lid geweest van de Charles de Foucauldgroep, de verkennersgroep voor rooms-katholieke jongens, die in 1928 werd opgericht door leraren van het St. Bonifacius Lyceum. Op een dag moesten wij zelf ons brood bakken door het deeg op een stok in het vuur te houden. Het resultaat zag er prima uit, maar het brood was wel erg hard. Na enige tijd kregen onze magen wat last. Later bleek dat, toen er te weinig meel was, we er wat ook wat wit gips aan hadden toegevoegd. Niet zo slim.

Jan Vinkenburg, Bonifatiaan van 1955 tot 1961