Ik heb twee heel mooie herinneringen aan het Boni. Heel veel meer, maar deze twee vergeet ik nooit meer. Evenals wiskunde van Siep de Haan, die ik jaren later nog weer tegenkwam tijdens een debatevenement. Geweldige leraar was dat! En meneer Schoenmakers.. over z’n varkens.
Mijn eerste herinnering die ik nooit vergeet gaat over mijn eindexamen. Op een of andere manier was ik totaal overtuigd dat mijn examen Nederlands om half twee begon. Ik lag nog lekker te slapen, mijn moeder komt om tien over negen gillend mijn slaapkamer binnen dat meneer Kuitenbrouwer had gebeld .. waar ik was? Het examen was om negen uur begonnen. Ik kon nog meedoen als ik voor half tien aanwezig zou zijn. Bed uit, kleren aan, fietsen als een gek. Om één minuut voor half tien zat ik hijgend en bezweet (en in een lichte shock) in de gymzaal, met alle verbaasde klasgenoten die al druk aan de examenopdracht bezig waren. Ik was en ben meneer Kuitenbrouwer nog steeds bijzonder dankbaar voor zijn telefoontje. Heb een hele grote zak drop voor hem gekocht .. vond-ie altijd erg lekker. (En ik was geslaagd, gelukkig!).
Ook de geschiedenisles van meneer Kloek blijft me altijd bij. Ik zal vast niet de enige zijn. Zie hem nog bovenop de tafel staan, helemaal opgaand in z’n verhaal over Hannibal. Vervolgens de deur naar de gang openen en door de hele school schreeuwen: HELENAAAA … HELENAAAA!!! Enige keer dat ik een 9 scoorde voor dit vak! Heb het overigens wel daarna uit mijn pakket gegooid.
Alexandra Peek, leerling havo 1986-1992 (ja, ik vond het brugklaskamp zo leuk .. Dacht ‘doe het gewoon nog een keer over’).
